16 Ιαν 2017, 20:32
Αρχικα, πρέπει να χωρίσουμε την εκπαίδευση σε πρωτοβάθμια (δημοτικό) και δευτεροβάθμια (γυμνασιο, λύκειο). Όσον αφορά το δημοτικό, ο αριθμός των μαθημάτων και τα ίδια τα μαθήματα είναι μία χαρά, καθώς το παιδί αποκτά καινούργιες γενικές γνώσεις, και μπορεί να δημιουργούνται ορισμένα ερεθίσματα από συγκεκριμένα μαθήματα. Η δευτεροβάθμια, η οποία θα είναι στην οποία θα εστιάσω, είναι πιο περίπλοκη. Ο σκοπός των μαθημάτων είναι η απόκτηση γενικών γνώσεων, και πιο πολύ οι μαθητές να αποφασίσουν πια κατεύθυνση να ακολουθήσουν (και η καλλιέργεια τρόπου σκέψης). Γι'αυτό προσφέρεται μία πληθώρα μαθημάτων, ώστε ο μαθητής να έχει περισσότερες πιθανότητες να ενδιαφερθεί περισσότερο σε ένα. Παρολλ' αυτά, αυτή η εύρη πληθώρα μαθημάτων οδηγεί σε κάποιες ανυποφορες εβδομάδες γεμάτες εργασίας και ώρες διαβάσματος. Και πιθανότατα, κάποιοι μαθητές έχουν ήδη αποφασίσει σε ποια μαθήματα θέλουν να επενδύσουν και σε ποια όχι, αλλά αναγκάζονται να αφιερώσουν χρόνο και σε αυτά που αντιπαθούν. Η αύξηση των μαθημάτων θα οδηγούσε σε πιο δύσκολες και καταπιεσμένες εβδομάδες. Αρκετά από τα μαθηματα τα οποία θα εφαρμοζοντουσαν θα ήταν εξειδικεύσεις μαθημάτων(νευροβιολογία,...), συνδυασμοί μαθημάτων που συσχετίζονται (φυσικομαθηματική, βιοχημεία,...), και άλλα μαθήματα τα οποία ανήκουν σε κατεύθυνσης(ψυχολογία,οικονομια,...). Όμως, αυτά τα μαθήματα θα πρόσφεραν πρώιμη εξειδίκευση σε μαθητές τους οποίους τους ενδιαφέρει κάτι συγκεκριμένο. Πάντως, επειδή κάποιοι μαθητές έχουν αποφασίσει τι θα κάνουν και τι τους ενδιαφέρει, πάρα πολλοί δεν έχουν αποφασίσει. Πιστεύω πως αυτό το σύστημα θα ήταν σχετικά καλό. Στην α' γυμνασίου, θα υπήρχαν βασικά μαθήματα, και μετά οι μαθητές θα μπορούσαν να επιλέξουν μαθήματα από κατηγορίες, όπως επιστήμη, φιλολογία,... . Αυτός ο κατάλογος θα αυξάνονταν κάθε χρονιά, μέχρι την α' λυκείου. Στην β'λυκειου και στην γ, οι μαθητές θα επέλεγαν κατεύθυνση, στην οποία θα είχαν τα μαθήματα που επέλεγαν, μαζί με κάποια γενικά. Αυτό πιστεύω πως θα ικανοποιουσε τους μαθητές. Επειδή θα επέλεγαν τα μαθήματα, θα είχαν μεγαλύτερη όρεξη και ευδιάθεση για το μάθημα, με αποτέλεσμα καλύτερη απόδοση. Επίσης, θα επέλεγαν τα μαθήματα που τους φαινόταν ενδιαφέρον, και θα μπορούσαν να επιλέξουν άλλα μαθήματα την επόμενη χρονιά, με αποτέλεσμα να έχουν αρκετό χρόνο να βρουν ένα μάθημα που θέλουν να σπουδάσουν στο πανεπιστήμιο. Φυσικά, αυτό το σύστημα έχει και τα αρνητικά του. Για παράδειγμα, αν κάποιος αλλάζει τα μαθήματα του κάθε χρονιά, μπορεί να είναι αναποφάσιστος στην β λυκείου. Κλείνοντας, θέλω απλά να παραθέσω ένα quote του C.S Lewis, συγγραφέα της πασίγνωστης σειράς βιβλίων, τα χρονικά της Νάρνιας. "Το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε όσον αφορά την εκπαίδευση είναι να μειώσουμε τα μαθήματα που διδάσκονται. Κανένας δεν έχει χρόνο να κάνει πολλά πράγματα μαζί πριν τα 20 του, και όταν αναγκάζουμε έναν μαθητή να είναι μέτριος σε δεκάδες μαθήματα, καταστρέφουμε τις φιλοδοξίες του, πιθανότατα για πάντα" (συγνώμη που ήταν μεγάλο. Πιθανότατα όλα αυτά είναι μπούρδες, αλλά δεν πειράζει)