16 Μάιος 2020, 01:42
Η καταπολέμηση της φτώχιας είναι σίγουρα ένα ιδιαίτερα περίπλοκο ζήτημα. Είναι πολλά τα αναγκαία μέτρα που πρέπει να ληφθούν, αλλά και τα απαιτούμενα ερείσματα που χρειάζονται για να μην έχουμε τα αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα,που θα οδηγήσουν στην ύφεση. Η χώρα μας έχει μεγάλη ανάγκη από αύξηση των θέσεων εργασίας και την αύξηση των μισθών. Ο λαός χρειάζεται χρήματα, ώστε να κινηθεί η οικονομία και να έρθει η ανάπτυξη (πχ μπορεί να θεσπιστεί νόμος για κάθε πενταετία εργασίας αύξηση 5% του μισθού, μέτρο που συζητήθηκε επί ΣΥΡΙΖΑ). Το ίδιο αποτέλεσμα όμως μπορεί να επιτευχθεί και αντιστρόφως. Για κάθε, 1% ανάπτυξη, δηλαδή, αύξηση 2% του μισθού (πράγμα που συζητάει η Νέα Δημοκρατία σήμερα, αλλά όχι για αύξηση του μισθού όλων των εργαζομένων, αλλά του κατώτατου μισθού). Η χώρα μας τα τελευταία έτη σημειώνει σταθερά 2% ανάπτυξη ετησίως, πράγμα που σημαίνει πως στην πενταετία θα γίνει αύξηση 10% του μισθού. Με τον έναν τρόπο η αύξηση του μισθού έρχεται σύντομα, αλλά και με ρίσκο χρεοκοπίας των επιχειρήσεων. Με τον άλλον τρόπο η αύξηση θα έρθει σταδιακά, αλλά με μεγαλύτερη ασφάλειας. Λύσεις υπάρχουν. Το θέμα, όμως, είναι η εφαρμογή των πολιτικών μεθόδων.
Ταυτόχρονα, πρέπει να στοχεύσουμε στο ξένο κεφάλαιο και το εξωτερικό εμπόριο. Πρέπει να προσελκύσουμε ξένους κεφαλαιούχους για επενδύσεις στην Ελλάδα, αλλά να καταφέρουμε παράλληλα να αυξήσουμε τις εξαγωγές μας, ώστε να έρθει ξένος πλούτος στην Ελλάδα. Επίσης, αυτό που με λυπεί ιδιαίτερα είναι η επικέντρωση του ενδιαφέροντος πάσας κυβέρνησης αποκλειστικά στην προσέλκυση ξένων επενδυτών. Οι επενδυτές αυτοί θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και θα βοηθήσουν στη μείωση της ανεργίας. Τα έσοδα, όμως, του Αμερικανού θα καταλήξουν στις ΗΠΑ, του Κινέζου στην Κίνα ( και ούτω καθεξής), στην Ελλάδα τι θα μείνει; Πρέπει λοιπόν να δώσουμε κίνητρα στους Έλληνες κεφαλαιούχους για δημιουργία νέων επιχειρήσεων και όχι αγορά ήδη υπαρχουσών. Πχ ο Μαρινάκης αντί να αγοράσει κάποιο ανοιχτό κανάλι, στο οποίο θα διατηρούσε τους ίδιους υπαλλήλους, αγόρασε και άνοιξε πάλι το MEGA προσλαμβάνοντας εκατοντάδες νέους. (δεν είμαι ολυμπιακός, ούτε έχω σκοπό να εκθειάσω τον Μαρινάκη ως άνθρωπο, απλώς χρησιμοποίησα το εν λόγω παράδειγμα, καθώς είναι ένα γεγονός αρκετά πρόσφατο, γνωστό σε όλους και σύμφωνο με όσα λέω).